Kreatywny polonista

Rok 2020 to dziwny rok, pełen wyzwań i nowych możliwości. Mimo że nie udało mi się zrealizować wszystkiego, co było w moich planach, ostatecznie bilans jest na plus i mogę spokojnie powiedzieć, że w kwestii rozwoju to był dobry i bardzo intensywny rok. Wiele się nauczyłam i zrozumiałam.  Mistrz Gombrowicz pisał: "Sztuka moja jest i pozostanie protestem przeciwko temu światu, który ukazuje. I nawet gdyby opór był zgoła bezsilny, gdyby świat zewnętrzny do tego stopnia nas przeniknął i zniekształcił, iż nikt z nas nie mógłby zaufać żadnej myśli, żadnemu uczuciu swojemu, to przecież wystarczy sama świadomość zniekształcenia, ona to, świadomość, pozwoli nam wziąć rozbrat ze spaczonym kształtem naszym." Porażka, której doświadczyłam w październiku i która była bolesnym doświadczeniem, nauczyła mnie, że: - najważniejsze to mieć CEL - stworzyć do niego PLAN - włożyć w jego realizację WYSIŁEK - cieszyć się ze ZMĘCZENIA - mieć w sobie mnóstwo POKORY - ale mieć też DETERMINACJĘ - znaleź

Pod hasłem „EDUKACJA DLA INNOWACJI. INNOWACJE W EDUKACJI” trwa XI Kongres E(x)plory. Wysłuchałam dziś podczas niego wielu wypowiedzi na temat edukacji w czasach pandemicznych, jednak dwie prelekcje zainspirowały mnie do stworzenia niniejszego wpisu - wypowiedzi dwóch wybitnych edukatorek Oktawii Gorzeńskiej i Anny Szulc. 25 wieków temu Heraklit z Efezu powiedział, że jedyną stałą rzeczą w życiu jest zmiana. Słowa te są stale aktualne i można je sparafrazować, że jedyną stałą rzeczą w edukacji jest zmiana, gdyż edukację ciągle należy zmieniać i ulepszać. Świat zmienia się na naszych oczach, dlatego musimy być elastyczni. Należy zacząć jednak od siebie. Nie zmienimy w polskim systemie edukacji nic, jeśli MY - NAUCZYCIELE nie wyjdziemy ze swojej strefy komfortu i nie zaczniemy wprowadzać zmian oddolnie.  Z pewnością zmienić możemy trzy rzeczy... PIERWSZA ZMIANA "Nie każdy może wejść na drzewo".  Nie da się każdego ucznia traktować tak samo, bo każdy jest inny. Nauczyciel musi mi

Kończę omawiać z licealistami "Pana Tadeusza". Drugoklasiści po gimnazjum to ostatni rocznik, który omawia tę lekturę w liceum. Pomysł, który przyszedł mi do głowy można jednak wykorzystać przy każdej innej lekturze, w której mamy do czynienia z bohaterem o burzliwym życiu. Podczas lekcji poświęconej Jackowi Soplicy uczniowie zbierają informacje na temat bohatera. W formie tabeli zapisują wydarzenia z życia Jacka oraz Księdza Robaka. Najpierw pracują samodzielnie, następnie uzupełniają notatki w parach. Na koniec odczytujemy informacje na temat bohatera. Uczniowie samodzielnie dopisują nowe informacje, które dotychczas nie pojawiły się w ich notatkach. Po tej części zaprezentowałam uczniom program Canva oraz pokazałam jego możliwości. Skupiliśmy się jednak na szablonach życiorysów. Jako zadanie domowe poprosiłam drugoklasistów, by wykorzystali zdobytą wiedzę na temat tego narzędzia. Ich zadaniem było sporządzenie w programie CV Jacka Soplicy/Księdza Robaka. Dzięki temu zadani

Nelson Mandela kiedyś powiedział, że edukacja jest najpotężniejszą bronią, której możesz użyć, by zmienić świat. Zwłaszcza teraz te słowa mają ogromną moc, w bardzo szerokim znaczeniu. W mojej głowie ciągle rodzą się nowe pomysły, które staram się wprowadzać w życie. Lubię dzielić się wiedzą z innymi i lubię się uczyć, poznawać nowe narzędzia, które są przydatne w edukacji. Uważam, że jeśli jest się wystarczająco szalonym, by myśleć, że można zmienić edukację, jest się tym, kto ją zmienia. Jeśli jest się wystarczająco szalonym, by myśleć, że zmieniając edukację, można zmienić świat, jest się tym, który go zmienia. Narzędzia TIK towarzyszą mojej pracy od lat. Zaczęłam je regularnie wykorzystywać po udziale w międzynarodowym projekcie Erasmus+, realizowanym przez moją szkołę w latach 2015-2017. Jednym z celów tego projektu był rozwój kompetencji informatycznych kadry nauczycielskiej. Podczas szkoleń w ramach projektu zrozumiałam jak ważne jest wykorzystywanie narzędzi TIK w pracy pedagog

Dziś szybki i spontaniczny pomysł na lekcję podsumowującą epokę,  a właściwie to nawet trzy epoki. Wreszcie udało mi się szczęśliwie dobrnąć do końca tematów przeznaczonych do realizacji w klasie pierwszej. Niestety w tym czasie przeszliśmy na nauczanie hybrydowe, dlatego część moich uczniów uczy się zdalnie. Przygotowując na platformie zoom lekcję podsumowującą kulturę renesansu, baroku i oświecenia dla drugoklasistów postanowiłam wykorzystać możliwość podzielenia uczniów na grupy, tzw. pokoje. W tym celu w ustawieniach (Settings) weszłam w opcję In Mitting (Advanced) i włączyłam Breakout room. Dzięki temu po wejściu uczniów na lekcję mogłam swobodnie podzielić ich na kilkuosobowe grupy. Następnie udostępniłam na ekranie wybrane fragmenty z podręcznika, w oparciu o które uczniowie pracowali w zespołech. Poprosiłam, by każdy zespół przygotował sześć pytań do trzech epok (po dwa do epoki). Podczas pracy uczniów zaglądałam do każdego pokoju, rozmawiałam z nimi o sposobach pracy nad zadan

Dziś kolejny przykład na to, jak można sprawdzić znajomość lektury, unikając tradycyjnej kartkówki. Zaczynamy z moimi licealistami omawiać III cz. "Dziadów" Adama Mickiewicza. W związku z tym poprosiłam uczniów, by na pierwszą lekcję dotyczącą lektury przynieśli zdjęcia, obrazki, ilustracje, które odnoszą się do poszczególnych scen dramatu. Podczas lekcji wprowadziłam młodzież w temat. Powiedziałam, że są dziennikarzami, którzy przez dziurkę od klucza obserwują to, co dzieje się w poszczególnych scenach. Następnie wyjaśniłam na czym polega zadanie. Każdy uczeń miał wybrać jedną, dowolną scenę dramatu, a następnie narysować na kartce i wyciąć dużą dziurkę od klucza. W niej należało wkleić przyniesioną z domu ilustrację, nawiązującą do utworu Mickiewicza. W kolejnym etapie uczniowie mieli wykazać się znajomością sceny, odpowiadając na poniższe polecenia: 1. Określ, do której sceny odnosi się Twoja praca. 2. Wskaż bohaterów sceny. 3. Omów tematykę sceny (czego dotyczy). 4. Okreś

Omawianie w liceum literatury romantyzmu co roku jest dla mnie wyzwaniem, ponieważ współczesna młodzież nie rozumie romantycznych ideałów. Są one dla niej zbyt odległe. Zastanawiam się zatem zawsze co zrobić, by choć trochę zainteresować uczniów tym okresem. Niestety nie zawsze mi się to udaje, bo to, co podoba się nam, niestety często mimo naszych starań, nie przypada do gustu naszym uczniom. Warto jednak się nie poddawać i wsłuchiwać  w to, co młodzi ludzie mają nam do powiedzenia lub w sygnały, które wysyłają. Kilka dni przed lekcją na temat "Sonetów krymskich" na facebookowym profilu Izabelli Bartol , autorki bloga  "Polski z klasą"  znalazłam pomysł, który mnie zainspirował i pozwolił uzupełnić dotychczasowy sposób omawiania lektury.  Przygotowując się do zajęć, odwiedziłam garderobę naszego szkolnego koła teatralnego, z której przytargałam do klasy stary prochowiec i dwie zniszczone walizki. Gdy wchodziłam z tymi rekwizytami do klasy, zaczęły się pojawiać pyta