Kreatywny polonista

Skończył się wrzesień, zatem można zacząć systematycznie przyzwyczajać uczniów ostatnich klas szkół podstawowych i ponadpodstawowych do przygotowywania się do egzaminów. Jakiś czas temu wpadłam na pomysł zaproponowania moim maturzystom założenia portfolio. Pomysł oparłam na teczce motywów, o której pisałam  tutaj . Postanowiłam go jednak nieco zmodyfikować i urozmaicić, a także poprawić to, co się nie sprawdziło. Portfolio to metoda, która polega na zbieraniu przez ucznia informacji na określony temat i gromadzeniu ich w teczce. Dzięki niej uczniowie doskonalą swoje umiejętności korzystania z różnych źródeł, gromadzenia potrzebnych informacji, selekcjonowania ich i przetwarzania. Dodatkowo metoda ta uczy samodzielnej i systematycznej pracy. ETAPY PRACY NAD PORTFOLIO: 1. WSTĘPNY - zapoznanie uczniów z zasadami tworzenia portfolio, określenie czasu pracy i rodzaju gromadzonych materiałów oraz omówienie kryteriów oceniania; 2. ZASADNICZY - poszukiwanie, gromadzenie i porząd

Dziś krótko o ostatnim pomyśle. Za oknem pochmurno i dżdżysto, więc aura sprzyja omówieniu wiersza Leopolda Staffa "Deszcz jesienny".  Zawsze zostawiam sobie ten tekst właśnie na taką porę, by wprowadzić uczniów w odpowiedni nastrój. Taki jest też temat naszych zajęć: Sposoby tworzenia nastroju w wierszu L. Staffa "Deszcz jesienny". Dzień przed lekcją proszę uczniów, by przynieśli trzy różne liście znalezione w drodze do szkoły - to budzi ogólne zaskoczenie i poruszenie. Na następnej lekcji, o dziwo, wszyscy są przygotowani i mają liście na ławkach. Widać, że chcą się nimi pochwalić. Pokazują i dyskutują o nich. Aż trudno uwierzyć, że to licealiści!   Na początku proszę, by zamknęli oczy i się odprężyli. Gdy panuje cisza, zaczynam czytać wiersz Staffa. Wyraźnie akcentuję wszystkie fragmenty, w których pojawia się instrumentacja głoskowa. Staram się czytać sennie i monotonnie. Następnie wszyscy razem, głośno czytamy fragment wiersza. Rozmawiamy o jego ryt

Ponad rok temu, w jednym z pierwszych wpisów na blogu, pisałam o " Ferdydurke ". W tym roku przyszedł mi do głowy nowy pomysł na omówienie tej wybitnej, a jednocześnie trudnej dla młodzieży powieści. Trzygodzinne zajęcia opierają się na dwóch metodach: na metaplanie oraz technice 635. Z racji tego, że metaplan jest metodą powszechnie znaną nauczycielom, skupię się na technice 635, która opiera się na burzy mózgów. Liczby zawarte w nazwie są kluczowe dla jej zrozumienia, ponieważ każda ma określone znaczenie: 6 oznacza ilość uczestników 3 to ilość pomysłów do wymyślenia 5 czas przewidziany na realizację zadania Uczestnicy w ramach omawianej techniki otrzymują kartkę ze sprecyzowanym problemem. Każdy z 6 uczestników na swoim formularzu zapisuje 3 rozwiązania w ciągu 5 minut , następnie przekazuje go osobie siedzącej po jego prawej stronie, otrzymując jednocześnie inny, na którym zapisuje kolejne 3, niepowtarzające się pomysły. Gdy każdy uczestnik dopisze 3 p