Może nie wszyscy dostrzegli wśród innych postów pomysł na "Redutę Ordona", dlatego postanowiłam ponownie go zaprezentować, doprecyzowując jednocześnie niektóre zagadnienia.
Metody: myślografia, gra dydaktyczna – decydowanie, porządek czasowy, gra dydaktyczna - wspinaczka
Środki:
konwencjonalne: tekst „Reduty Ordona”, podręczniki do języka polskiego;
niekonwencjonalne: gry edukacyjne, utwór muzyczny „Wolność kocham i rozumiem”
Lekcja ma charakter zajęć interdyscyplinarnych z zakresu języka polskiego i historii, dlatego może zostać przeprowadzona wspólnie przez nauczycieli obu przedmiotów. Skupia się tematycznie na zagadnieniach niepodległościowych, takich jak walki narodowo-wyzwoleńcze. Tekst, który jest podczas niej omawiany to „Reduta Ordona” Adama Mickiewicza. W trakcie realizacji tematu wykorzystywane są aktywizujące metody nauczania, w tym gry dydaktyczne, które charakteryzują się atrakcyjnością i wartościowością oraz kończą się refleksją uczestników. Zajęcia zmierzają do wyciągnięcia wniosku, że wolność jest wartością, którą należy pielęgnować i o którą należy dbać. Podczas ich trwania uczniowie mogą sporządzać notatki za pomocą „myślografii”. Lekcja kończy się odsłuchaniem piosenki „Wolność kocham i rozumiem”.
Dodatkowo nauczyciel wprowadza atmosferę tajemniczości, zasłaniając szalikiem jednemu z uczniów oczy. Klasa musi nim pokierować, wydając właściwe komendy (np. w prawo, w lewo, etc.) w taki sposób, by trafił on do miejsca, w którym ustawiony jest kuferek. Umieszczone są w nim zadania do gry dydaktycznej "decydowanie".
Opis metod:
- gra dydaktyczna „decydowanie” – gra na zasadzie „połącz w pary”. Uczniowie otrzymują zestawy kart, na których znajdują się zdania, wyrazy, definicje, obrazy, etc. Ich zadaniem jest pogrupowanie, połączenie w pary według zasady: pytania – odpowiedzi, wyrazy i ich definicje, wyrazy i ich opis.
- porządek czasowy – uczniowie indywidualnie lub w zespołach układają we właściwej kolejności zdarzenia z tekstu
- gra dydaktyczna „wspinaczka” – uczniowie w parach otrzymują plansze do wspinaczki oraz pionki (np. kolorowe guziki). Nauczyciel zadaje pytania zamknięte typu „prawda- fałsz” związane z treścią omawianego tekstu. Uczniowie przesuwają się po planszy po udzieleniu prawidłowej odpowiedzi. Dokonują tego w parach, posługując się kartami z twierdzeniami „prawda - fałsz”. Mogą również grać w parach, losując kolejno pytania. Wygrywa osoba lub para, która najszybciej dotrze na górę.
Agata Karolczyk-Kozyra
Komentarze
Prześlij komentarz