ROMANTYCZNY TELETURNIEJ

Wiosna sprzyja rozwojowi kreatywności. Głowę mam pełną pomysłów, ale nadmiar obowiązków sprawia, że nie mam kiedy ich Wam przekazać. Dziś jednak postanowiłam odłożyć na bok wszelkie inne zajęcia i napisać kilka słów. Swoją drogą zauważyłam, że blogowanie wciąga, dlatego z przyjemnością wracam po kilkunastodniowej przerwie.

Dzisiejszy pomysł związany jest z „podnoszeniem poprzeczki” uczniom. Nauka, która staje się wyzwaniem, bardzo motywuje i mobilizuje do aktywności. Kończąc omawianie romantyzmu, postanowiłam powtórzyć z uczniami materiał w nietypowy sposób, dlatego poprosiłam, by jako zadanie domowe przygotowali po pięć pytań wraz z odpowiedziami na temat epoki. Pytania mogły dotyczyć np. definicji, założeń programowych, tekstów. Znając moich uczniów, założyłam, że zrobią to dobrze, sięgną po zeszyty i podręczniki. Nie zawiodłam się. Ułożone przez nich pytania przepisałam na małe kartoniki.

Następny etap powtarzania to turniej „Jeden z dziesięciu, czyli co wiem na temat romantyzmu”. Salę przygotowuję w taki sposób, by dziesięć stolików utworzyło półksiężyc. Losowo wybieram dziesięciu „chętnych” uczestników quizu. Chcąc dokonać tego w sposób sprawiedliwy, wykorzystuję wykonaną przez siebie kostkę do gry. Pisałam już o niej tutaj. Wszyscy zatem muszą być przygotowani do lekcji. Unikam także sytuacji, w której do quizu zgłaszają się wyłącznie dobrzy uczniowie. Opracowuję system kombinacji tak, by każdy uczeń mógł zostać wylosowany – nawet ten z numerem 36. Turniej odbywa się zgodnie z zasadami programu telewizyjnego. Uczniowie odpowiadają na przygotowane przez siebie pytania, dzięki czemu eliminuję stwierdzenia typu: „Ale Pani wymyśliła trudne zadania!” Osoby, które wejdą do finału otrzymują oceny bardzo dobre, a osoba, która wygra turniej i wykaże się największą wiedzą na temat epoki, otrzyma ocenę celującą.

Taka forma powtórzenia wiadomości z pewnością przypadnie uczniom do gustu. Dodatkowo ma dwa zasadnicze atuty. Po pierwsze uczniowie utrwalają wiedzę, przygotowując się do zajęć. Uczą się selekcjonowania zgromadzonego materiału, który następnie przepisują na kartki. Po drugie zapamiętują go także, słuchając odpowiedzi uczestników turnieju. Podsumowując warto zauważyć, że niniejsza metoda sprawdza się zatem zarówno w przypadku słuchowców, wzrokowców, jak i kinestetyków.

Przykładowe pytania ułożone przez moich uczniów:

1.      Jaką rolę pełni „Mazurek Dąbrowskiego” w „Panu Tadeuszu”?

2.      Co to jest martyrologia?

3.      Wymień co najmniej czterech twórców polskiego romantyzmu.

4.      Czym jest epopeja? Podaj jej cechy gatunkowe.

5.      Czym jest egotyzm?

6.      Wymień trzy koncepcje narodowowyzwoleńcze romantyzmu.

7.      Czym jest werteryzm?

8.      Co to jest improwizacja?

9.      Podaj daty umowne polskiego romantyzmu.

10.  Podaj, czym inspirowali się ludzie romantyzmu.

11.  Skąd pochodzi nazwa epoki?

12.  Czym charakteryzuje się Weltschmerz?

13.  Podaj cechy bohatera bajronicznego.

14.  Co to znaczy, że bohater posiada nazwisko znaczące? Podaj przykład.

15.  Wymień zwyczaje szlacheckie zawarte w „Panu Tadeuszu”.

Pytania przygotowane przez drugoklasistów wykorzystałam także do powtórki z maturzystami. Można więc powiedzieć, że młodsi koledzy przygotowali materiał powtórzeniowy dla uczniów klas trzecich, a dla mnie kolejne narzędzie pracy.

Agata Karolczyk-Kozyra