Przejdź do głównej zawartości

SIŁA MYŚLENIA WIZUALNEGO

    Od pewnego czasu jestem zafascynowana myśleniem wizualnym, dlatego chętnie wykorzystuję je podczas moich lekcji. Rysuję uczniom karty pracy, które następnie kseruję i wspólnie na nich pracujemy. Drugą formą jest samodzielne tworzenie "rysnotek" przez moich uczniów. Nie jestem wybitnie uzdolniona plastycznie, jednak nie zdolności są tu najważniejsze. Po dwóch latach wykorzystywania "myślografii" w swojej pracy zauważam, że młodzież nie tylko chętnie pracuje taką metodą, ale również dzięki niej dużo zapamiętuje.



    Termin „myślenie wizualne” został wprowadzony przez dr Roberta Horna, według którego wzajemna zależność słów i obrazów poszerza język oraz pozwala na szerszy zakres myślenia. Człowiek współczesny myśli obrazami, dlatego wszystko, co łączy się z przekładaniem świata na obraz, ułatwia odbiór rzeczywistości.

    Dlaczego myślenie wizualne jest tak istotne, na czym polega jego tytułowa siła? Rysowanie, korzystnie wpływa na nasz rozwój. Pomaga usystematyzować wiedzę, pomysły, plany, czy myśli. Notowanie obrazami ponadto poprawia koncentrację, umiejętność uczenia się i zapamiętywania nowych informacji. Niejednokrotnie, prowadząc lekcję, zauważyliśmy, że gdy dużo mówimy, nie trafiamy do wszystkich. Nie pomaga zmiana tonu głosu, nie pomagają gesty. Jednak im więcej mamy do przekazania, tym trudniejsza wydaje się komunikacja między nauczycielem a uczniami. Uczniowie z ostatnich ławek ze znudzeniem i zniecierpliwieniem patrzą na zegarek, z utęsknieniem oczekują dzwonka. Już dawno temat lekcji przestał ich interesować, a my odbieramy to jako kolejną porażkę. Któż z nas nie chciałby, żeby uczniowie wychodzili po lekcji ze świadomością, że był to czas spędzony ciekawie i z korzyścią? Już dawno specjaliści od metodyki stwierdzili, że sama forma werbalna nie jest wystarczająco dobra do przekazywania wiedzy, ponieważ ludzki mózg przyswaja wówczas tylko jej część. Zmienia się to jednak, gdy do przekazywanej wiedzy dołączymy obraz.


    Psycholog Anna Kędzierska uważa, że „rysowanie to żadna infantylność, ale umiejętność posługiwania się językiem, który jest ponadnarodowy.” Rysowanie notatek ma również charakter polisensoryczny, czyli jest procesem opierającym się na odbieraniu bodźców zmysłowych, docierających ze świata zewnętrznego. Sporządzając tak zwaną „rysnotkę”, angażujemy z reguły trzy zmysły – słuch, dotyk i wzrok. Warto tu zatem podkreślić, że system sensoryczny odzwierciedla sposób, w jaki postrzegamy świat, jak się zachowujemy, a przede wszystkim jak się uczymy. Rysowanie angażuje nas także w proces przetwarzania informacji, bowiem zastanawiamy się „co” i „jak” narysować, w jaki sposób zaznaczyć najważniejsze treści, jakich kolorów użyć. Skupiamy się więc na tym, co robimy. Taki sposób różni się od automatycznego notowania, o którym zapominamy od razu po zapisaniu. I wreszcie, rysowanie pomaga nam w wyzwalaniu i uruchamianiu tak zwanych neuronów lustrzanych. Oznacza to, że rysując osobę szczęśliwą, w tym momencie też się tacy czujemy. Ponadto badania naukowe potwierdzają, że nawet wykonywanie prostych rysunków, (np. takich jak podczas rozmowy telefonicznej) poprawia koncentrację oraz umiejętność uczenia się i zapamiętywania nowych informacji. 


    Zdaniem Gosi Zimniak, ilustratorki i projektantki infografik, myślenie wizualne spełnia także wiele funkcji, jednak najważniejszą z nich jest tworzenie efektywnego przekazu. Można zatem stwierdzić, że rysowanie notatek to jedna z ciekawszych współczesnych aktywizujących metod nauczania. Stosując ją podczas lekcji, nauczyciel:

  • pobudza kreatywność uczniów – uczeń łatwiej rozwiązuje problemy i otwiera się na nowe doświadczenia, gdy angażuje wyobraźnię;
  • tworzy bardziej zrozumiały przekaz – rysunek wyjaśnia, ułatwia zrozumienie, ponieważ obraz szybciej i łatwiej do nas trafia niż słowo pisane; za pomocą rysunku można pokazać zależności, np. to co ważniejsze jest większe, co mniej ważne napisane jest innym rodzajem pisma, etc.;
  • uatrakcyjnia swój przekaz – wzmacnia tym samym zainteresowanie odbiorców; uczniowie chętnie oglądają rysunki wykonane przez innych, dlatego też lepiej reagują na odręczne rysunki niż na dopracowane prezentacje;
  • wzbogaca swoje działania o element zabawy – uczeń, rysując notatkę, kojarzy to z działaniem przyjemnym, ponieważ rysowanie to przyjemność przywołująca z pamięci okres dzieciństwa;
  • utrzymuje skupienie i koncentrację uczniów – podczas rysowania słuchacze koncentrują uwagę na przekazywanych treściach, utrzymują skupienie, dzięki czemu łatwiej zapamiętują przekazaną wiedzę;
Nasuwa się zatem pytanie, w jaki sposób stosować myślenie wizualne w praktyce, podczas lekcji. Specjaliści w tej dziedzinie sugerują:

  • tworzenie rysunkowych map myśli
  • wykonywanie notatek wizualnych polegających na zastępowaniu fragmentów tekstu rysunkami i ikonami
  • stosowanie różnych form graficznych takich jak:
-         strzałek i łączników ukazujących zależności
-         ramek podkreślających najważniejsze informacje
-         punktorów do wyliczania
-         rysunków ludzi ukazujących najprostsze emocje
-         chmurek do cytowania
-         wykresów ukazujących ilości i zależności
-         kolorów podkreślających to, co najważniejsze
  • rysowanie podczas wystąpień i prezentacji w celu przyciągnięcia uwagi.



Podsumowując, można stwierdzić, że najważniejszy cel rysowania to tworzenie za pomocą rysunku efektywnego przekazu. Nie istotne są umiejętności rysującego, liczy się forma. Myślenie wizualne działa, ponieważ obraz to metafora, która rozszerza pole percepcji świata. Wzrok natomiast to zmysł wiodący, uzupełniany tylko przez słuch. Połączenie słowa z rysunkiem jest zgodne z teorią z zakresu psychologii poznawczej, a dokładniej z tzw. koncepcją podwójnego kodowania, w myśl której człowiek koduje informacje dwoma niezależnymi kanałami – werbalnym i wizualnym. Wynika z tego jednoznacznie, że słowo połączone z rysunkiem dotrze do nas szybciej niż tylko słowo przeczytane lub usłyszane.

                                                                                                      Agata Karolczyk-Kozyra


Pozycje polecane:
  1. Barasiński Grzegorz, Kaligrafia, Wyd. I, Kraków 2017.
  2. Buzan Tony, Buzan Barry, Mapy twoich myśli, Wyd. 3, Łódź 2017.
  3. Jóźwik Karolina, Myślenie wizualne 2.0 Skuteczna komunikacja, Warszawa 2017.
  4. Jóźwik Karolina, Zwoliński Szymon, Myślenie wizualne w biznesie Ty też potrafisz rysować, Warszawa 2016.
  5. Roam Dan, Narysuj swoje myśli. Jak skutecznie prezentować i sprzedawać pomysły na kartce papieru, Wyd. II, Warszawa 2016.

Zalecane strony internetowe:
  1. Strona Gosi Zimniak http://gosiazimniak.pl/
  2. Strona Douga Neilla http://www.verbaltovisual.com/
  3. Profile na Facebooku: MYŚLOGRAFIA; Myślografia/Sketchnoting w szkole;






Komentarze

  1. Stosuję tę metodę. Jeszcze bardziej SKETCHNOTING - to moja ulubiona forma notowania, zapamiętywania oraz rozrywki :).
    Zapraszam zainteresowanych na mój profil na pinterest (inspiracje, notatki oraz więcej o sketchnotingu)
    Zapraszam --> https://pl.pinterest.com/Sketchnoting/

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

11 listopada - scenariusz uroczystości z okazji Narodowego Święta Niepodległości "Nie ma sprawy ważniejszej niż Polska"

Rocznica odzyskania niepodległości to jedno z najważniejszych świąt w kalendarzu szkolnym, ponieważ kształtuje postawy patriotyczne i uczy szacunku do historii ojczystej. Wpisuje się zatem nie tylko w rozwijanie kompetencji kluczowych, ale przede wszystkim w realizację założeń polityki oświatowej państwa. O różnych pomysłach na świętowanie Dnia Niepodległości pisałam już tutaj , tutaj i jeszcze tutaj . Na podanych stronach znajdziecie nie tylko opisy uroczystości szkolnych, ale też gotowe pomysły na lekcje otwarte i pokazowe, gry edukacyjne i wieczory filmowe. W mojej szkole niemalże od piętnastu lat z okazji Narodowego Święta Niepodległości odbywa się uroczysta akademia o randze powiatowej, w której uczestniczą władze powiatowe i miejskie oraz społeczność szkolna. Przygotowanie co roku nowego scenariusza, utrzymującego wysoki poziom, to trudne wyzwanie, dlatego zawsze pod uwagę fakt, by był on przygotowany tak, aby młodzież licealna  zainteresowała się tym, co dzieje się na s

PIERWSZA LEKCJA, czas start!

Nowy rok szkolny zbliża się wielkimi krokami, dlatego warto zastanowić się nad pierwszą lekcją i to właśnie jej poświęcony jest dzisiejszy wpis. Wielu polonistów, zwłaszcza tych, którzy zaczynają pracę w szkole, zastanawia się jak zacząć, by było ciekawie, inaczej niż zwykle, by zrobić dobre wrażenie na uczniach, z którymi zaczyna się pracę. To już nie te czas, kiedy to nauczyciel, wchodząc do klasy, budził strach i swoją osobą sprawiał, że natychmiast robiło się cicho. Ci, którzy robią tak nadal, z pewnością nie będą się cieszyć autorytetem wśród młodych ludzi. Dziś nauczyciel musi być kreatywny, to tutor [1] lub coach [2] , a może nawet tutor i coach jednocześnie, dlatego już od pierwszych zajęć musi jasno określić cele współpracy z uczniami. Nie od dziś wiadomo, że pierwsza lekcja z reguły poświęcona jest zaprezentowaniu przedmiotowego systemu oceniania oraz zapoznaniu z kanonem lektur na dany rok szkolny. Można ją jednak urozmaicić na kilka sposobów. Otrzymując nową klasę

JAK PRACOWAĆ METODĄ STACJI ZADANIOWYCH na lekcjach języka polskiego?

Cieszę się, że zaglądacie na mojego bloga i szukacie tu inspiracji. Dziś pomysł uniwersalny, który można wykorzystać na każdym poziomie edukacyjnym. Metodę tę poznałam dzięki nauczycielom języka polskiego, którzy udzielają się w grupach dla polonistów  na Facebooku. Stacje zadaniowe, bo o nich mowa, to jedna z ciekawszych metod aktywizujących, która polega na zmienności zadań, sposobu ich wykonania oraz na dosłownej zmianie miejsca pracy. Uczniowie pracują na przygotowanych wcześniej stanowiskach, zawierających zadania z określonej partii materiału. Podczas lekcji nauczyciel jest wyłącznie obserwatorem. metoda ta zachwyciła mnie do tego stopnia, że często wykorzystuję ją podczas zajęć. Pracuję nią chętnie, ponieważ widzę, że uczniom również się podoba. Stacje zadaniowe często pomagają utrwalić i usystematyzować nam wiedzę na temat omawianych lektur. Jak przygotować się zatem do pracy metodą stacji zadaniowych? Oto kilka praktycznych wskazówek: 1. Należy odpowiednio przygoto