Kreatywny polonista

Cieszę się, że zaglądacie na mojego bloga i szukacie tu inspiracji. Dziś pomysł uniwersalny, który można wykorzystać na każdym poziomie edukacyjnym. Metodę tę poznałam dzięki nauczycielom języka polskiego, którzy udzielają się w grupach dla polonistów  na Facebooku. Stacje zadaniowe, bo o nich mowa, to jedna z ciekawszych metod aktywizujących, która polega na zmienności zadań, sposobu ich wykonania oraz na dosłownej zmianie miejsca pracy. Uczniowie pracują na przygotowanych wcześniej stanowiskach, zawierających zadania z określonej partii materiału. Podczas lekcji nauczyciel jest wyłącznie obserwatorem. metoda ta zachwyciła mnie do tego stopnia, że często wykorzystuję ją podczas zajęć. Pracuję nią chętnie, ponieważ widzę, że uczniom również się podoba. Stacje zadaniowe często pomagają utrwalić i usystematyzować nam wiedzę na temat omawianych lektur. Jak przygotować się zatem do pracy metodą stacji zadaniowych? Oto kilka praktycznych wskazówek: 1. Należy odpowiednio przygoto

Lubię szybkie powtórki. Szczególnie chętnie utrwalam wiadomości dotyczące motywów literackich. Stosuję je od pierwszej klasy, by uczniowie regularnie powtarzali poznane teksty kultury oraz by uczyli się szybkiego dobierania innych. Jest to szczególnie przydatna umiejętność podczas ustnego egzaminu z języka polskiego, gdy uczeń ma zaledwie piętnaście minut na przygotowanie się. Dziś podzielę się z Wami kolejnymi sposobami na takie powtórki. Pierwsze dwa pomysły związane są wykonanymi przeze mnie samodzielnie kartami motywów. Wykorzystałam do tego kartoniki, na których zapisałam motywy omawiane podczas lekcji w klasach 1-3 liceum oraz gimnazjum. Karty motywów – pomysł 1. Uczniowie pracują w parach. Nauczyciel rozdaje każdej parze po dwie karty. Zadaniem uczniów jest dobranie wyłącznie kontekstów literackich do obu motywów, a następnie napisanie po 3-4 zdania na temat wybranych tekstów. Nauczyciel obserwuje pracę młodzieży, wyjaśnia wątpliwości, naprowadza na właściwą inter

    Od pewnego czasu jestem zafascynowana myśleniem wizualnym, dlatego chętnie wykorzystuję je podczas moich lekcji. Rysuję uczniom karty pracy, które następnie kseruję i wspólnie na nich pracujemy. Drugą formą jest samodzielne tworzenie "rysnotek" przez moich uczniów. Nie jestem wybitnie uzdolniona plastycznie, jednak nie zdolności są tu najważniejsze. Po dwóch latach wykorzystywania "myślografii" w swojej pracy zauważam, że młodzież nie tylko chętnie pracuje taką metodą, ale również dzięki niej dużo zapamiętuje.     Termin „myślenie wizualne” został wprowadzony przez dr Roberta Horna, według którego wzajemna zależność słów i obrazów poszerza język oraz pozwala na szerszy zakres myślenia. Człowiek współczesny myśli obrazami, dlatego wszystko, co łączy się  z przekładaniem świata na obraz, ułatwia odbiór rzeczywistości.     Dlaczego myślenie wizualne jest tak istotne, na czym polega jego tytułowa siła? Rysowanie, korzystnie wpływa na nasz rozwój. Pomag

    Jesienne miesiące to czas zadumy i refleksji. W związku z tym wielu z nas właśnie w tym okresie omawia II część „Dziadów” Adama Mickiewicza. Dziś chciałabym zaprezentować Wam mój sposób na poznanie tego dzieła.          Utwór Mickiewicza to w obu podstawach programowych lektura obowiązkowa, dlatego bardzo ważne jest, by uczniowie dobrze znali jej treść. Kilka lat temu, chcąc utrwalić znajomość utworu, zaproponowałam moim uczniom pracę metodą projektu nad wspólnym przygotowaniem spektaklu. Uczniowie z entuzjazmem podeszli do tej propozycji, dlatego zabraliśmy się do pracy nad projektem zatytułowanym „Mickiewicz oswojony”. Młodzież odpowiedzialna była nie tylko za odegranie swoich ról, ale także za przygotowanie kostiumów, scenografii, muzyki, efektów specjalnych, zaproszeń i plakatów promujących spektakl. Każdy miał przydzielone zadanie zgodnie z jego umiejętnościami i zdolnościami. W pracę nad przedstawieniem zaangażowani byli wszyscy, a jej efekty zaprezentowane zostały n

Może nie wszyscy dostrzegli wśród innych postów pomysł na "Redutę Ordona", dlatego postanowiłam ponownie go zaprezentować, doprecyzowując jednocześnie niektóre zagadnienia. Metody:  myślografia, gra dydaktyczna – decydowanie, porządek czasowy, gra dydaktyczna - wspinaczka Środki:  konwencjonalne: tekst „Reduty Ordona”, podręczniki do języka polskiego;  niekonwencjonalne: gry edukacyjne, utwór muzyczny „Wolność kocham i rozumiem” Lekcja ma charakter zajęć interdyscyplinarnych z zakresu języka polskiego i historii, dlatego może zostać przeprowadzona wspólnie przez nauczycieli obu przedmiotów. Skupia się tematycznie na zagadnieniach niepodległościowych, takich jak walki narodowo-wyzwoleńcze. Tekst, który jest podczas niej omawiany to „Reduta Ordona” Adama Mickiewicza. W trakcie realizacji tematu wykorzystywane są aktywizujące metody nauczania, w tym gry dydaktyczne, które charakteryzują się atrakcyjnością i wartościowością oraz kończą się refl

O Narodowym Święcie Niepodległości pisałam już w tym roku dwukrotnie, proponując zarówno pomysły na ciekawe lekcje, jak i scenariusz uroczystej akademii. Koncepcji jednak mi nie brak, dlatego dziś dodaję nowy pomysł na kolejną uroczystość. Tym razem pod hasłem "Wolność kocham i rozumiem". Wykorzystuję w nim fragmenty odezwy Rady Regencyjnej proklamującej niepodległość Polski, "Przedwiośnia" Stefana Żeromskiego oraz kompilację cytatów Jana Pawła II. Mama nadzieję, że komuś z Was się przyda, a może zainspiruje do stworzenia własnego. Czasu już coraz mniej. Link do scenariusza znajdziecie  tutaj . Jednocześnie zachęcam do zapoznania się tutaj  z najnowszym numerem czasopisma internetowego "Problemy Oświaty i Wychowania", wydawanego przez leszczyńskie Centrum Doskonalenia Nauczycieli. W numerze tym znajdziecie mój zeszłoroczny scenariusz akademii z okazji 11 listopada.